در ششمین بخش از موارد اعلام شده برای VCP-DCV 2019 می خواهیم ویژگی های HA، DRS و SDRS را بررسی نماییم. ویژگی هایی که به شما کمک میکنند تا بتوانید شرایط بحران را در محیط مجازی خود کنترل و مدیریت نمایید.
در این بخش می خواهیم به تفاوت های بین vSphere، HA،DRS و SDRS از منظر عملکرد و تعریف واژه بپرازیم. شاید در عمل این واژگان مفهوم ساده ای داشته باشند اما بسیاری از دوستان در زمانیکه سوالی در این خصوص از آنها پرسیده می شود، با پاسخ اشتباه دادن به آنها با پیامدهای منفی روبرو می شوند.
اگر بخواهیم به صورت کلی تعریفی از vSphere و ESXi داشته باشیم باید بگوییم که ESXi به تنهایی یک هاست است. یعنی همان ناظر بر سخت افزار که فرآیندهای مدیریتی محیط مجازی ما را به دست می گیرد. حال اگر چندین ESXi داشته باشیم، برای مدیریت تمام آنها به صورت یکپارچه و استفاده از ویژگی هایی که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد، می بایست سرویس vCenter را تهیه و نصب نماییم. حال این دو مفهوم یعنی vCenter و ESXi در کنار هم می توانند مفهوم زیرساخت مجازی ما را تعریف کنند که شرکت VMware نام تجاری vSphere را برای آن انتخاب کرده است.
ویژگی HA یا High Availability
این ویژگی به عنوان یکی از ویژگی های کاربردی سرویس vCenter این امکان را برای محیط مجازی شما فراهم می کند تا بتوانید میزان تحمل خطای هاست های خود را بالا ببرید که نتیجه آن افزایش ضریب در دسترس بودن سرویس های شما می باشد. به طور مثال اگر خطای سخت افزاری بر روی یکی از هاست های شما رخ دهد که منجر به از مدار خارج شدن آن هاست شود، ماشین های مجازی آن هاست با یک قطعی سرویس مختصر می توانند بر روی هاست دیگر به سرویس دهی خود ادامه دهند. البته این امر مستلزم وجود شرایطی است که باید از قبل بررسی و تامین شوند.
با فعالسازی این ویژگی در سطح کلاستر خود، یک Agent بر روی تمام هاست های زیر آن کلاستر نصب شده و یک هاست از مجموع هاست های موجود در آن کلاستر نیز به عنوان Master شناخته شده و وظیفه مانیتور کردن ماشین های مجازی و سایر هاست ها که با عنوان Slave شناخته می شوند را بر عهده می گیرد. به صورت کلی وظایف یک هاست Master به شرح زیر است:
در این بین وظیفه اصلی هاست های Slave ارسال گزارش های مکرر از وضعیت ماشین های مجازی خود و میزان منابع موجود بر روی خود به هاست Master می باشد. حال اگر هاست Master از مدار خارج شود، یکی از هاست های Slave به عنوان هاست Master جدید انتخاب می شود و شرط اول این انتخاب دسترسی به بیشترین تعداد دیتااستورهای موجود توسط هاست های شما می باشد.
دسته بندی شرایط خطا از منظر HA
ارسال Heartbeat توسط هاست ها از طریق دو کانال صورت میگیرد که شامل کانال شبکه و کانال فضای ذخیره سازی می باشد. با توجه به وجود این 2 کانال بروز خطا بر روی هاست از منظر HA دارای 3 تعریف زیر است:
در صورت توقف کامل یک هاست خطای Failure رخ می دهد که در نتیجه تمام ماشین های مجازی آن هاست مجددا راه اندازی شده و بر روی یک یا چند هاست دیگر قرار داده می شوند.
در صورت بروز اتفاق Isolated در سطح شبکه، هاست شما به صورت Not Responding در آمده و با توجه به شرایط پیکربندی HA توسط شما، ماشین های مجازی می توانند بر روی هاست Isolated شده باقی مانده تا شما بتوانید مشکل رخ داده را مرتفع نمایید و یا اینکه ماشین های مجازی این هاست نیز بر روی سایر هاست های موجود مجددا راه اندازی شوند. این رخداد در سطح شبکه Management هاست می باشد و فرآیند ارسال Heartbeat از طریق فضای ذخیره سازی ادامه دارد.
در صورت بروز اتفاق Partition در واقع ارتباط هاست Slave با هاست Master قطع شده است که می تواند دلایل مختلفی از جمله بروز اشکال در سطح سرویس Agent مرتبط با HA داشته باشد.
در این بین ویژگی Proactive HA به محیط مجازی شما این امکان را میدهد تا در صورت بروز هرگونه رخداد که منجر به بروز خطا برای هر یک از اجزای HA در یک هاست مشخص شود، ماشین های مجازی آن هاست به سایر هاست ها منتقل شده و آن هاست براساس نوع تنظیمات انجام شده به صورت Quarantine یا Maintenance درآید.
ویژگی DRS یا Distributed Resource Scheduler
این ویژگی به عنوان یک ویژگی مدیریت منابع در سطح کلاستر می باشد. این ویژگی با مانیتور کردن میزان Workload ماشین های مجازی اقدام به مدیریت منابع در سطح کلاستر می نماید. این مدیریت با انتقال ماشین های مجازی به صورت Live بر روی سایر هاست ها صورت میگیرد. این ویژگی دارای نیازمندیهای زیر است:
با وجود دو ویژگی HA و DRS در کنار هم بر روی یک کلاستر، شما هم امکان دسترس پذیری بالا و هم امکان Load Balancing را برای آن کلاستر فراهم کرده اید.
ویژگی SDRS یا Storage DRS
همانطور که چندین هاست می توانند درون یک کلاستر قرار گیرند، چندین دیتااستور نیز می توانند درون یک کلاستر از جنس فضا ذخیره سازی قرار گیرند. با ایجاد این نوع کلاستر شما می توانید از ویژگی SDRS نیز بهره مند شوید. این ویژگی به شما این امکان را میدهد تا بتوانید دیتااستور های خود را از منظر Space و I/O به صورت Balance درآوید. همچنین در صورت ایجاد یک ماشین مجازی جدید یا جابجایی یک ماشین مجازی در سطح فضای ذخیره سازی، این ویژگی به شما کمک میکند تا بهترین دیتااستور موجود برای شما انتخاب شود.
نکته بسیار مهم و حساسی که در این خصوص وجود دارد این است که به منظور کارآیی عالی ویژگی SDRS تمامی دیتااستورهایی که شما درون یک کلاستر قرار میدهید می بایست از تمام لحاظ از یک جنس باشند و الزام مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که شما نمی توانید دیتااستورهای نوع VMFS را با دیتااستورهای NFS درون یک کلاستر قرار دهید. به صورت کلی نیازمندیهای این ویژگی به شرح زیر است:
مطالب بالا تمام آنچه که برای این بخش مورد نیاز بود را شامل می شود اما از مطالعه فایل های PDF ارائه شده توسط شرکت VMware غافل نشوید. برای آشنایی با بخش های دیگر این صفحه را دنبال کنید.
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید
تمام حقوق متعلق به وب سایت آموزش مجازی می باشد
